ΟΙ ΝΕΚΡΟΙ ΘΑ ΜΑΣ ΔΙΚΑΣΟΥΝ !!
Τό Ὁλοκαύτωμα τῶν Κερδυλλίων
ΓΙΩΡΓΟΣ Κ ΚΥΡΜΕΛΗΣ
Σέ μιά χώρα ὃπου οἱ ἀρνητές τῶν πάντων-καί τό ἐννοῶ- κορυβαντιοῦν συνεπικουρούμενοι ἀπό τήν-ἀκατανόητη-συναίνεση μιᾶς ἀφασικῆς λαϊκῆς μειοψηφίας( ὃπως λέμε λαϊκή δημοκρατία) τά Μαρτυρικά Κερδύλλια καί ὁ νομός Σερρῶν γιορτάζει τή θλιβερή, τή δεύτερη μετά τήν Κάνδανο τῆς Κρήτης καί πρώτη στό Βόρειο Ἑλληνισμό, ἐπέτειο τοῦ ἀπάνθρωπου Ὁλοκαυτώματος ἀπό τίς «πολιτισμένες» ὀρδές τῶν Γερμανογότθων τοῦ Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Ἐδῶ καί σήμερα καταθετουν ἀκόμη οἱ Κερδυλλιῶτες τό ὃποιο δάκρυ καί τήν ὃποια ψυχή τούς ἔμεινε εἰς μνημόσυνο αἰώνιο. Ὑπάρχουν ἀκόμη ἀδούλωτες ψυχές καί μάλιστα σφριγηλοί νέοι, πού ἀντάξια πῆραν στούς ὤμους τους τήν κόκκινη γραμμή πού βαστάει ἡ Μνημοσύνη καί τήν παραδίδει στούς ἐπερχόμενους. Ὑπάρχουν ἀκόμη ἀντάξιοι ἐπίγονοι. Ἔως πότε;
Εὐτυχῶς οἱ ψυχές τῶν σκοτωμένων, στεκάμενες στή σειρά τῶν πένθιμων λόφων, τῶν καμένων σπιτιῶν-ἀκόμη καί της δύστυχης γῆς- νεύουν, κάνουν νοήματα στά παιδιά καί τά ἐγγόνια τους: --ἐδῶ στεκόμαστε καί θά στεκόμαστε, πιστοί βιγλάτοτες, κι ἄς μή φαινόμαστε, ζωντανοί ἀκόμα χάρη στή μνήμη σας. Σταθῆτε ὄρθιοι, φουκαράδες, κρατᾶτε γερά τή μνήμη, ὄχι μόνο τή δική μας, μά τοῦ τόπου αὐτοῦ τοῦ ἱεροῦ κι ἃγιου, τήν μνήμη τῆς ἱστορίας μας, τῆς γλώσσας μας, τῆς πίστης μας, αὐτά πού κάποιοι βάλθηκαν νά τά ἀποδομήσουν, ἤγουν νά τά γκρεμίσουν, νά φέρουν ἓνα νέο χειρότερο ὁλοκάυτωμα, ὃλου τοῦ τόπου μας.
Νά βιάσουν τίς ψυχές μας, τή φύση μας κι αὐτή ἀκόμα τή μεγάλη καί ἱερή Φύση΄ τώρα τελευταῖα μέ τά ἀποτρόπαια νομοθετήματα καί τῆς ὑστερικές τσιρίδες κάποιων. Γι αὐτό ἡ ἀρχαία Ὓβρις κορυβαντιᾶ. Καί ἡ μέν ἀρχαία ἔβρισκε ἀρωγή καί βοηθό τήν νομοτελειακά ἐπερχόμενη Νέμεση, τό καθάρισμα τοῦ ἄγους, τό ξεβρόμισμα τοῦ τόπου. Τώρα καί αὐτή ἤ ντράπηκε καί χάθηκε ἤ τήν ἐξαφάνισε τό μέγα καί παγκοσμιοποιημένο κράτος τῆς ἀνομίας πού ἁπλώνει τίς θανατερές του ἁρπάγες καί ἐξαφανίζει κάθε ὄμορφο κι ὡραῖο καί σεμνό καί τζιαβαϊρικό τῶν λαῶν καί τῶν ἀνθρώπων. Κι αὐτή ἡ κράζουσα ἀνομία-ὁ ζόφος τοῦ ἀνθρώπου-γίνεται ἐγκάρδια ἀποδεκτή ἀπό τίς ἐξωνημένες κι ἀλλοτριωμένες καί σατανικά μεταμορφωμένες οἰκονομικές, πολιτικές ἀκόμη καί πνευματικές ἀριστοκρατίες τοῦ δύστυχου αὐτοῦ πλανήτη. Κι ἀκόμη τίποτα δέν εἴδατε. Κλαῖμε γιά τά δεινά πού ἔρχονται. Ἐσεῖς δέν τά βλέπετε γιατί ξαχάσατε νά ὀσμίζεσθε τά μελλούμενα πού ἀποκαλύπτει ὁ Θεός. Πῶς ἔγινε ὁ κόομος μιά μπουκιά στό στόμα τοῦ διαβόλου. Πῶς τόν καταντήσατε; Δέν ἔχετε δυό-τρεῖς ἀνθρώπους μέ πίστη καί δύναμη καί ψυχικά δυνατά μπράτσα νά σᾶς κρατήσουν; Νά σταθῆτε ὄρθιοι, παληκαρίσια, νά κανετε ἀντίσταση; Τί κράτησε, νομίζετε, τόν τόπο καί τούς ἀνθρώπους χιλιάδες χρόνια ζωντανούς; Ἡ ἀντίσταση καί μόνο. Ἡ δύναμή τους νά μή χάσουν πρῶτα τήν ψυχή τους, τή λαλιά τους, προπάντων τήν πίστη τους , τό φιλότιμό τους. Καί πάνω ἀπ ὃλα τήν ἀξιπρέπεια καί ἀκόμη πιό πάνω ἀπ’ ὃλα νά εἶναι καί νά ὀνομάζονται Ἓλληνες, μέ ταυτότητα, μέ ὀντότητα, μέ οὐσία. ὄχι ὄντα μεταλλαγμένα. Πῶς οἱ ἄνθρωποι τήν ἐποχή σας κατάντησαν ψοφίμια! Πῶς νά μήν κλαῖμε, νά μή βασανιζόμαστε γιά δεύτερη καί πολλοστή φορά! Μαῦρα σύννεφα βλέπουμε στό Παγγαῖο καί στό Ἃγιο Ὄρος κι ἔρχονται κατά πάνω σας καί κατα πάνω μας.
Πιαστεῖτε ἀπ’ τά χέρια δυνατά΄ δόστε τή δύναμή σας ὁ ἓνας στόν ἄλλο΄ μοιραστεῖτε ὄχι τήν φτώχεια, μά τίς ψυχές σας. Στυλῶστε τά πόδια στή γῆ καί στόν Οὐρανό. Μάταιαες οἱ ἐλπίδες σας πλέον στίς χωμάτινες πραμάτειες πού σᾶς πουλοῦν οἱ πουλημένοι ἡγέτες τοῦ κόσμου. Ἑβδομῆντα ἒξη ὁλόκληρα χρόνια... τίποτα δέν καταλάβατε; Τρεῖς γενιές δέν κατάλαβαν τήν μεγάλη ἀπάτη, τό μέγα πανηγύρι πού παίζεται στίς πλάτες σας; Δέ βλέπετε τά ἀποκαλυτικά μαντάτα, τό ριζικό κακό πού ἀπειλεῖ τά πάντα; Ποιά Κίρκη σᾶς μεταμόρφωσε τόσο ἄσχημα; Τρέχετε, μέ τά σωστά σας, δῆθεν ἔξυπνοι Ἒλληνες, στόν ἐπερχόμενο ὄλεθρο; Τυφλοί στ’ ἀφτιά, τυφλοί στό νοῦ, τυφλοί στά μάτια; Ἐμεῖς δέ φεύγουμε ἀπό δῶ΄ σ’ αὐτό τό ἐδῶ βάζουμε ὃλη μας τήν ψυχή καί τήν τωρινή μας ζωή΄ μή νομίζετε΄ σᾶς βλέπουμε, σᾶς παρακολουθοῦμε κάθε μέρα καί στιγμή καί σᾶς ζυγίζουμε ἀκριβῶς, ἀκριβά καί μέ ἀκρίβεια, δέν γυλυτώνετε ἀπ΄τή δίκαιη κρίση μας».
Αὐτά εἶπαν κι ὁ ἀχός τους χάθηκε πίσω στά Μνήματά τους. Τοῦ χρόνου καί κάθε χρόνο πάλι θά εἶναι κεῖ ψηλά, στήν κορυφογραμμή.
Ἓνας τέτοιος ἐπίγονος Κερδυλλιώτης καί γώ ρωτάω, κάθε χρόνο, τέτοια μέρα, τον ἑαυτό μου:
Ἄραγε πῶς μᾶς δικάζουν οἱ νεκροί μας, γιατί, βέβαια, μᾶς κρίνουν!
video youtube :
(ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ - ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ - video Theoharidis Mihalis )
